Geçen yıl bugün kaybettik Ertuğrul hocamızı.
Bazı insanlar vardır; bir insan gibi değil de, yüzlerce insanmış
gibidir.
Yanında olduğunuzda aydınlanırsınız. Gözleriniz parlar. Yoz olanın getirdiği ümitsizliği bile unutur, çalışma aşkıyla dolarsınız.
Öyleydi.
Yokluğu sonrası, bir yıl geçmeden can yoldaşı Mehmet Börcek ağabeyimizi de kaybettik.
Ertuğrul hocamızın müzikleri, tabloları, edebi yazıları, şiirleri, müzik yazıları, eleştirileri... Hepsi yanımızda...
Ama onlar yok artık.
Bilge Karasu, bir romanında "kaybettiklerimizin ardından yaşarız, ancak bir uzvumuzu yitirmiş gibi yaşarız" diyor. Öyleyiz.
Eksiğiz.
